by sero

[sero]

07/01/2007 05:33

Sonsuzluğa açılan bir yerdeyim… Yanımda , beraberimde getirdiğim sensizlik var. Önümde bana hayatı, özgürlüğü tanımlayan, ucu bucağı bulunmayan sonsuz bir mavilik… Hava iyot kokuyor… Bana bir şey anlatmaya çalışırcasına ayağıma vuran beyaz köpük topluluğu…
Oturmuş sonsuz maviliği izliyorum sensizlikle beraber. Bugün oldukça dalgalı… Belki de benim içimdeki azgın dalgalar onu böyle dalgalandıran, kim bilir… Ve bana bir şey anlatmaya çalışan,ayağıma vuran beyaz köpük topluluğu. Ve diğer kıyıda sen…
Sensizlik,sonsuz mavilik,dalgalar ve ben…

İşte orada… Bulutların arkasına saklanmış. Karanlıkları inadına aydınlığa çeviren, her gün batıp ertesi gün inadına doğan ,umut kaynağı ; güneş… Zaman ilerlerken , güneş yüzünü göstermeye başlıyor bana , arkamda karanlıkları bırakıyorum sana dercesine. Çünkü batıyor… Giderek aşağı iniyor. Sonsuz maviliğe doğru yaklaşıyor. Hem kızıla bürünüyor hava hem karanlığa… Sonsuz maviliğe de bir kızıllık yansıyor. O an maviyle birleşiyor güneş. Ve işte o an bir güneş daha doğuyor sonsuz mavilikten.

Yanımda sensizlik,önümde kızıla boyanmış sonsuz mavilik,ayağımın ucunda beyaz köpük topluluğu ve diğer kıyıda sen… Ve bir anda azgın dalgalar duruluyor,beyaz köpük topluluğu terk ediyor ayaklarımı ve hava kızıl…

İçimde batan güneşe inat yeniden bir güneş yaratıyorum; azgın dalgaları susturup,canavarı öldürerek… Merhaba diyorum merhaba. Hem diğer kıyıdaki sana, hem içimde yarattığım güneşe , hem de sonsuz mavilikten yeniden alevlenen güneşe… İçimde bir huzur beliriyor. Evet , o huzur… Sonrası azgın dalgalarını benimle beraber susturmuş bir deniz. Hala iyot kokan, kızıla boyanmış bir hava… Duyuyor musun beni diyorum… Derin bir sessizlik…