Ahmed ARİF

[meso]

1927 yılında Diyarbakır’da doğdu, 2 Haziran 1991 tarihinde Ankara’da öldü. Ortaöğrenimini Diyarbakır Lisesi’nde tamamladı, Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih Coğrafya Fakültesi Felsefe Bölümü öğrencisi iken 1950’de Türk Ceza Kanunu’nun 141. maddesine aykırı davranmak savıyla, 1952’de gizli örgüt kurma savıyla iki kez tutuklandı, yargılandı ve 2 yıl hüküm giydi. Cezaevi günleri sona erince Ankara’daki gazetelerde ve dergilerde teknik işlerle uğraşarak yaşamını kazandı. Toplumcu-gerçekçi şiirimizin ustalarındandır.

Halkın efsaneleştirdiği, dizelerinin ayet haline dönüştüğü, şiirlerinde toplumsallığı türkü tadında duyumsayabileceğimiz Ahmed Arif bir çınardır Türk Şiiri’nde. Sosyalizmi aktarımda o kimi zaman, hasretle yanıp tutuşan sevgilileri; kimi zaman, kırsal töreleri; kimi zamansa karşılıksız aşkları yol bilmiştir kendine.

Şiirinde ince ince dokuduğu mücadele tasvirini; nerede nasıl yakalayacağımızı bilmeden, heyecanla, her an ortaya çıkabilirliğinin yarattığı hazla, aramaya koyuluruz Ahmed Arif şiirinde…

Şiirlerindeki tasvirlerin büyüsüne kaptırırken okuyucuları Ahmed Arif demet demet ‘Anadolu’ katarak zenginleştirir şiirini

Bir haykırma, bir isyandır şiirlerinde barınan belki de… Ve en önemlisi bu haykırışın bir ateş bir çoşku taşımasıdır genç bağırlara.